Womb Tekli Koltuk

Eero Saarinen çığır açan Rahim Koltuğu’nu Florence Knoll’un “yastıklarla dolu bir sepete benzeyen, gerçekten kıvrılabileceği bir sandalye” talebi üzerine tasarladı.

Bu yüzyıl ortası klasiği, sayısız pozisyonu destekler ve rahatlatıcı bir sükunet vahası sunar, adı da buradan gelir.

Eero Saarinen, 1941’de bükülmüş kontrplak deneyleriyle Charles Eames ile Modern Sanat Müzesi Organik Tasarım Yarışmasını kazandıktan sonra, konforu yastıklamanın derinliğiyle değil, kabuğunun şekliyle sağlayan bir sandalyenin olanaklarını keşfetmeye devam etmek için can atıyordu. . Başlangıçta, araştırmaya daha küçük fiberglas çalışma sandalyeleri için tasarımlarla başladı, ancak Florence Knoll ona yaklaşıp, “Neden boğayı boynuzlarından tutup önce büyük olanı yapmayasın? Yastıklarla dolu bir sepet gibi bir sandalye istiyorum… kıvrılabileceğim bir şey. Saarinen’in vardığı nokta tam olarak bu olmasa da, bu öneri modern mobilya hareketinin en ikonik ve rahat sandalyelerinden birine ilham verdi.

Saarinen’in mobilya tasarımlarının çoğu gibi, Rahim Koltuğu da henüz emekleme aşamasında olan üretim teknikleri ve malzemeleri gerektiriyordu. Saarinen ve Florence Knoll, New Jersey’de yeni sandalye için üretim yöntemleri geliştirmeye yardımcı olması için cam elyafı ve reçine ile deneyler yapan bir tekne üreticisi buldu. Florence Knoll: “Çok şüpheciydi. Ona sadece yalvardık. Sanırım o kadar gençtik ve o kadar hevesliydik ki sonunda pes etti ve bizimle çalıştı. Sonunda işe yarayacak bir sandalye bulana kadar birçok sorun ve başarısızlık yaşadık.”