Bir kaligrafi kaleminin çizdiği dalgalı eğriler veya bir işaretleyicinin temiz, kıvrımlı çizgileri gibi temel işaretler, onları döven elin tüm sırlarını bildiği metallerin şekillendirilebilirliğini gösteren bir metafordur.
Böylece metalin soğuk zarafeti yumuşatılarak ona karakter, renk ve kadınsı çekicilik kazandırılır. Bu semboller ve karakterler sanki dans ediyormuş gibi birbirini kovalıyor, yeni bir yerel alfabe icat etmeye ve yeni şenlik hikayeleri yazmaya hazır yan masalar ve yüzeyler olarak ortaya çıkıyor.